Skippy

Vandaag is een van die dagen dat ons werk ontzettend zwaar is. De reden dat we dag en nacht klaar staan voor de dieren is om ervoor te zorgen dat ze na een korte tijd in de opvang een fijn nieuw thuis vinden, maar vandaag wordt het weer keihard duidelijk dat we niet alles in de hand hebben.

Op 4 oktober 2020 werd Skippy aan een paal vastgebonden in Amersfoort. Een oplettende voorbijganger vond hem gelukkig en belde de Dierenambulance die hem naar onze opvang bracht. Via zijn chip kwamen we er achter dat de, toen nog maar 6 maanden oude, kerel al minimaal 3 eigenaren had gehad.

In de opvang bleek al snel dat Skippy niet helemaal gezond was omdat hij vaak struikelde, tegen dingen aan liep en met zijn kop zwaaide. Met informatie die we via de chip konden achterhalen bleek dat Skippy regelmatig last had van epileptische aanvallen.

Na verschillende onderzoeken en een bezoek aan de specialistische oogarts was er het vermoeden dat het iets neurologisch was. Met behulp van jullie, via een crowdfundactie, werd er maar liefst €1762,- opgehaald voor verder onderzoek en kon hij naar de specialist. Bij de specialist werd er een hersenscan gemaakt waarop te zien was dat Skippy een afwijking had aan de kleine hersenen die epileptische aanvallen veroorzaakte. Omdat niet duidelijk was of dit progressief zou zijn besloten we om te proberen het met medicatie onder controle te krijgen.

Er werd een camera op Skippy zijn verblijf gericht zodat de dierverzorgers hem dag en nacht in de gaten konden houden. Via deze camera konden we zien wat zo’n epileptische aanval voor Skippy betekende en daar schrokken we erg van. Bij een indicatie van zo’n aanval snelde een dierverzorger naar hem toe om te proberen hem rustig te krijgen met liefde en medicatie te geven, maar niets leek te helpen. Al vier maanden proberen we in overleg met de dierenarts en specialisten verschillende medicatie tegen zijn aanvallen maar niets hielp.

Wanneer Skippy een aanval heeft gehad zien we dat hij nog dagen erna amper op zijn pootjes kan staan. Hij is doodmoe, zwalkt en loopt ongecontroleerd heen en weer. We hoopten dat we met behulp van medicatie ervoor konden zorgden dat de aanvallen sporadisch zouden worden waardoor het leefbaar is. Helaas bleef Skippy, wat we ook probeerden, heftige aanvallen hebben. Al lang zaten we met onze handen in het haar en begon de gedachte ‘’is het nog wel eerlijk voor Skippy’’ te spelen. Elke keer besloten we het nog een kans te geven in de hoop dat het deze keer wel verschil zou maken.

Afgelopen nacht kreeg Skippy, ondanks aangepaste medicatie, weer een heftige epileptische aanval. De dierverzorger gaf hem snel extra medicatie maar na een uur ging het alsnog mis. Na een zwaar overleg is daarom besloten dat we het niet meer eerlijk vinden voor Skippy om hem te laten lijden en hebben we het onwijs moeilijke besluit genomen hem in te laten slapen. Een keuze waar iedereen in de opvang achter staat, maar die niemand eigenlijk wil maken. Skippy zijn lichaam is meegenomen door de Universiteit Utrecht in de hoop informatie te vergaren die dit leed voor andere honden en eigenaren in de toekomst kan voorkomen.

Omdat heel veel van onze volgers hebben meegeleefd met Skippy en er ook financieel voor gezorgd hebben dat we alles hebben kunnen doen wat medisch mogelijk was willen we dit droevige verhaal met jullie delen.

Rust zacht Skippy.